Κρητική μαντινάδα
Απάνω πού 'κλεινε η πληγή κι είχε γοργό να γιάνει Μού 'παιξε κι άλλη μαχαιριά και μαύρο αίμα βγάνει Εχάρισά σου την καρδιά μα δα το μετανιώνω Γιατί τη γέμισες πληγές και δε βαστώ τον πόνο Εχάρισά σου την καρδιά μα το 'χω μετανιώσει Γιατί θωρώ στα χέρια σου κι έχει κακοποδώσει Αν εποθάνω άπονη θα μ' έχεις την ευθύνη αφού μ' έφερες σε τούτηνε την ψυχική οδύνη Μαρτύριο στα χέρια τζη έχει η ζωή μου γίνει Ποθένω κι ανασταίνομαι ότε το θέλει εκείνη Στο στάδιο που βρίσκομαι αθρώποι άλλοι αρθούναι Μπορεί να μην ποθάνουνε μα θα κουζουλαθούνε Η φλόγα λιώνει το κερί και μένα ο έρωτάς σου Θωρείς με πώς εχτίκιασα μα δεν πονεί η καρδιά σου Σ' αρέσει να με τυρανάς και να με βασανίζεις Και να με κάνεις δυστυχή, μα πε μου ήντα κερδίζεις; Εγώ το κληρονόμησα το άχι από σένα Γιατί μου τα 'χεις τση καρδιάς τα φύλλα κεντημένα Δίχως μαχαίρι και σπαθί χωρίς να ρίξεις σφαίρα Επλήγωσές μου την καρδιά διαόλου θυγατέρα Με πλήγωσες μα φάρμακο δε βάνω στην πληγή μου...