Η πόλη ξυπνά

Υπάρχει κάτι καθησυχαστικό στους ήχους της πόλης. 

Ξημέρωμα Δευτέρας, κάτι σ’ ανησυχεί και στριφογυρίζεις στα παπλώματά σου, χωρίς να το ξέρεις. Ξαφνικά νιώθεις το παράξενο όνειρό σου και καταλαβαίνεις ότι είναι εκείνη η ώρα που σε λίγο θα ξυπνήσεις. Ανοίγεις τα μάτια μέσα στο σκοτάδι. Ρίχνεις το βλέμμα προς το παράθυρο, σκοτάδι ακόμα και έξω. Κοιτάς την ώρα. Βλέπεις ότι σε λίγο θα ξημερώσει. 

Σηκώνεσαι, παραπατώντας και σκουντουφλώντας στα έπιπλα φτάνεις στην κουζίνα. Πίνεις επιτέλους εκείνο το ποτήρι νερό που ονειρευόσουν όλη τη νύχτα! Προσωρινή ανακούφιση. Ξαναγυρίζεις στο κρεβάτι σου. Στριφογυρνάς. Σκέφτεσαι. Παίρνεις το κινητό στα σκεπάσματα και χαζεύεις το Φμπ. Κάνεις λάικ. Ωπ! Σου στέλνουν μήνυμα! Είναι κι άλλος ξύπνιος! Του απαντάς! Περνάει η ώρα να φύγει για τη δουλειά. Βλέπεις μια δημοσίευση φίλου που μόλις έγινε, χωρίς κανένα λάικ. Σε λίγες ώρες θα το έχουν δει 200 άτομα και άλλα 25 θα χουν κάνει λάικ. 

Πας στο μπάνιο, και πριν ακόμα κατουρήσεις εσύ, ακούς το κατούρημα του γείτονα από δίπλα. Σε πρόλαβε ο μπαγάσας! Η πόλη αρχίζει να ξυπνά. Μια μηχανή αυτοκινήτου παίρνει μπρος κι επιταχύνει στην ανηφόρα. Βήματα στο δρόμο από ένα ζευγάρι πόδια. Τα ακούς που έρχονται από πιο μακριά και όλο πλησιάζουν, πλησιάζουν, πλησιάζουν, και απομακρύνονται ξανά, καθώς ο διαβάτης φτάνει στο τέλος του δρόμου και στρίβει στον κάθετο. Χάνονται. Αργότερα και άλλα βήματα, και άλλα, που όσο περνάει η ώρα γίνονται και πιο συχνά. 

Κάποιος βήχει. Ένας φτερνίζεται. Ρολά ανεβαίνουν μηχανικά. Συρόμενες πόρτες ανοίγουν. Να προλάβεις να κατεβάσεις τα περισσεύματα από το βραδινό στις γατούλες του δρόμου, και λίγο νεράκι σε ένα πλαστικό κεσεδάκι. Πριν ξημερώσει! Ο κόσμος είναι περίεργος, φοβάσαι μη σε δουν! 

Γυρίζεις. Πλένεις τα πιάτα που ξέμειναν από χθες να μουλιάζουν στο νεροχύτη. Συγυρίζεις την κουζίνα. Έχει πια ξημερώσει. Μηχανικοί ήχοι από το σχολείο που χτίζεται ένα τετράγωνο μακριά αρχίζουν να ακούγονται. Ένας άντρας μιλάει στο κινητό. Βήματα στα σιδερένια καπάκια του πεζοδρομίου. Και άλλα βήματα. Και άλλες μηχανές. Και άλλες ομιλίες. Κι άλλα ρολά. Κι άλλες πόρτες. Φωνές παιδιών που πάνε στο σχολείο τους. Ένα μηχανάκι. Τιτιβίσματα και τραγούδια πουλιών, ελεύθερων ή φυλακισμένων δίνουν το ρυθμό. Φτιάχνεις καφέ. Καλημέρα Αθήνα!